D        | D        | D        A7   | D

[Verse 1]
     D             D              D      A7        D
Naar wat de dennen fluistren, die buigen kruin aan kruin,
    D             D               D        A7      D
zit ik zo vaak te luist'ren in 't buntgras van het duin:
    A7           A7           D             D
hoe zon en zomer pralen op 't purper van de hei,
    D               D          A7             D
wat toverkleur, zij malen maar alles gaat voorbij,
     A7             D
maar alles gaat voorbij.

[Interlude]
A7       | D        | A7         | D

[Verse 2]
   D             D           D         A7  D
De winter komt gedrenteld en weg is 't paradijs!
   D             D          D         A7       D
De wereld ligt gewenteld in sneeuw en vorst en ijs,
    A7          A7         D           D
waarboven koude sterren op nachtelijke pij
   D          D            A7             D
al tintelende marren, maar alles gaat voorbij,
     A7             D
maar alles gaat voorbij.

[Interlude]
A7       | D        | A7         | D

[Verse 3]
    D                 D        D          A7   D
Wij zien hoe 't mensenleven verstuift aan onze voet:
   D             D         D    A7    D
de jongen piepen even zo d'oude voren doet.
   A7                  A7        D                D
De grijsaard blikt met weemoed terug langs weg en hei
   D                D            A7             D
en zucht met stille deemoed: nog sluiten en voorbij,
     A7            D
nog sluiten en voorbij.

[Interlude]
A7       | D        | A7         | D

[Verse 4]
     D              D        D      A7       D
Maar gaat de liefde wonen in harten e'el van klank,
    D                 D         D      A7    D
dan blijft zij daarin tronen en eeuwig is zo lang.
     A7           A7               D              D
Want ed'le min verwoest niet, niet alles gaat voorbij,
     D           D               A7                     D
want oude liefde roest niet, zij blijft steeds jong als wij,
    A7                     D
zij blijft steeds jong als wij.